Minister
19 februari 2014 - Naypyidaw, Myanmar
Vanmiddag kwam ik tegelijk met de minister voorrijden bij de Union Civil Service Board. Er werd gebaard naar mijn chauffeur dat hij iets verder door moest rijden, zodat de minister pal voor de ingang kon uitstappen. Die plek moet sowieso steeds vrij blijven voor zijn zwarte auto, of die er nu staat of niet. Mijn auto staat daarom altijd een paar meter verderop te wachten, en rijdt dan even achteruit terug, zodra ik op het bordes verschijn, zodat ik in de schaduw van de overkapping in kan stappen. Enfin, vanmiddag dus: mijn student Pyae Phyo die mij als gebruikeljjk stond op te wachten, hield mij terug:'Please Miss Frieling, wait a moment, His Excellency....'. Maar daar kwam Zijne Exellentie al op mij af gelopen, drukte mij recht hartelijk de hand en verontschuldigde zich dat hij mij niet eerder had kunnen ontmoeten. Terwijl wij samen naar binnen wandelden, informeerde hij hoe de lessen verliepen. Al converserend liep hij mee naar het lokaal op de derde verdieping, keek eens achter het 'schot' (zie foto in het album 'Mijn werk in NPT'), o juist ja, daar kunt u even relaxen; al met al heel gezellig. Hij zei dat hij graag de lessen had willen bijwonen, maar helaas, de drukke werkzaamheden. Toen ik zei dat hij die lessen geheel niet nodig had en hem complimenteerde met zijn goede Engels, bleek dat zijn vader professor in Yale was geweest, zodat hij daar zijn jonge jaren had doorgebracht.(Later hoorde ik van Pyae Phyo, dat hij voordat hij minister werd, ambassadeur van Myanmar in India is geweest). Hij was verheugd te horen dat een van zijn Deputy Ministers (= staatssecretarissen), Dr Kyaw Kyaw Htay, wel de les voor de gevorderden volgt. Deze erg aardige man zit wat apart van de andere studenten, hij zei in het begin nadrukkelijk dat hij als 'observer' kwam, maar ik vraag toch af en toe of hij wil meedoen met het interactieve gebeuren, bijvoorbeeld als we een oneven aantal hebben voor dialoogjes, en hij doet ook wel een duit in het zakje bij een groepsdiscussie. De andere leerlingen worden daar nogal door in verlegenheid gebracht, want jeetje, zomaar met een hogergeplaatste praten ...Toen de leerlingen binnenkwamen verliet de minister, H.E. (= His Excellency) Kyaw Thu, het lokaal, na mij op het hart gedrukt te hebben het vooral te laten weten als ik iets nodig had.
.............................................Nadrukkelijk wil ik tegen jullie zeggen dat ik dit soort 'dikke' verhalen over ministers, auto's-met-chauffeur, 180 leerlingen die opstaan bij mijn binnenkomst met een spreekkoor van 'Good morning, Sir' (sic!!) NIET om snobistische redenen vertel, om te laten zien hoe belangrijk ik hier ben! Ik wil slechts mijn verbijstering met jullie delen dat ik zo maar in dit wereldje ben beland, dat mij dit zo maar allemaal overkomt. Maar ik geniet wel van de voor mij vaak bizarre situaties die het oplevert!
![mijn laatste dag: zwembad in Yangon [2]](https://s3.amazonaws.com/aws.reislogger.nl/myanmariette/foto/1581471-s.jpg)
Dorise,Robbert
Wat een avontuur weer!
Dikke Kus en ook veel liefs van Joop Joost
Wat een land he? Merk jij nog iets van de armoede?
Geniet ervan en neem het allemaal in je op, groeten van Grace
Lijkt het wel een beetje op als je de humor ervan in ziet.
Geweldige belevenis voor je!
Ben benieuwd of je straks niet naast je schoenen gaat lopen of dat je je draai niet meer kan vinden in dit gewone Hollandse leven. Geniet er in ieder geval maar goed van. Maar uit je verhalen blijkt dan ook dat je dat wel doet. Fijn weekend!!
Liefs Emma
Mocht je nog eens een toeristische tocht willen maken , dan bestaat er nog een bezoek aan het plaatsje Thanbyuzayat net ten zuiden van Moulmain. Daar begon de Burma - Siam spoorlijn , aangelegd door krijgsgevangenen (Nederlanders, Australiërs,Engelsen en Amerikanen)van de Japanners .In totaal 50.000 krijgsgevangenen en verder 200.00 romoesha's door de Jap geronselde dwangarbeiders.Daar is ook een Erebegraafplaats . Ook ik begon daar als krijgsgevangene.