BlotevoetenTeacher

7 maart 2014 - Naypyidaw, Myanmar

Naast de blotevoetendokter is er ook de blotevoetenTeacher: IK !!

Vandaag alweer een geheel nieuwe ervaring: ik heb lesgegeven in de 'Buddha room' van het ministerie van de Attorney General. En dat betekent natuurlijk: slippers uit. Er werd voor mij een felgroene plastic stoel aangedragen, en zo zat ik daar, met mijn blote voeten lekker warm op het bidkleed, en mijn rug naar Boeddha (excuses, Boeddha, niet mijn idee). Ik heb toch af en toe even achterom gekeken om respect te tonen, en te zien hoe hij daar zat te midden van plastic boeketten en voor zich een altaar met verwelkte echte bloemen. Mijn 30 leerlingen, (dames en heren van 30-50 jaar, schat ik) zaten voor mij op de grond, met vijf of zes om ronde lage tafeltjes, de benen lenig terzijde gevleid, of gekruist voor zich, en dat anderhalf uur lang; maar dat laag zitten is men hier wel gewend. Ik wilde ze net die les een essay laten schrijven over wat hun werk inhoudt en waarvoor zij bij hun werkzaamheden Engels nodig hebben:een goede schrijfoefening en voor mij interessant om te lezen: met dit soort persoonlijk getinte onderwerpen vergaar ik steeds heel wat informatie over het leven en werken van deze juristen. Toch maar gedaan ondanks de ongebruikelijke schrijfhouding, voor hen geen probleem.

Terwijl zij schreven had ik gelegenheid om eens rustig de heilge ruimte rond te kijken. In de rechterhoek achterin wat oude houten archiefkasten met stapeltjes dekens en kleden erop; in de linkerhoek de opslag van kookgerei, zoals diverse supergrote rijstkookpannen, plasic bakken en mandjes, noem maar op. Je kunt dat nu wel vreemd vinden, maar het is eigenlijk geheel op zijn plaats daar, want bij pagodebezoek hoort gezamenlijk eten en drinken, zie mijn verhaal over Shwedagon in Yangon.

Waarom mijn les zo in die 'Buddha room' terechtkwam? Wel, dat zit zo. Na twee weken de 150 jonge ambtenaren-in-opleiding Engelse les te hebben geven (plus de 30 'senior staff officers' = 180) krijgt die groep nu twee weken 'legal English'. Ikzelf ga door met de 30, maar daar moest een andere lesruimte voor gevonden worden, want de 150 blijven in de grote zaal. Dit was al van te voren zo gepland, dus zeker al twee weken bekend. Wie schetst mijn verbazing dat ik woensdag na mijn vierdaagse tripje naar Inle Lake (daarover in de volgende blog) geen leerlingen aantrof, maar eerst van een wat ontredderde Deputy Director General begreep dat men aan zoeken was naar een sleutel, en vervolgens werd meegetroond naar de kamer van Daw (=mw) Thin Thin Aye, de Director General. Daar kwam het hoge woord eruit: 'room not prepared', dat zou pas aanstaande maandag lukken. Het leek mij zonde van de twee verloren dagen, dus ik zei dat ik wel bereid was mijn programma  wat om te gooien zodat ik vrijdag kon komen. Dit zeg ik nu wel zo vlotjes, maar in het echt  duurt het altijd enige tijd voordat we bij elkaar over de zender komen, want meneer Maung Maung en mevrouw Thin Thin Aye spreken weinig Engels en ik niet voldoende Birmees. Vrijdag zou het dus worden, maar vandaag helaas: 'room no electricity'. En toen kon alleen Boeddha nog verlichting brengen....

Nu doe ik wel alsof het curieus is dat  ik op blote voeten heb lesgegeven, maar eigenlijk ben ik dat al wekenlang gewend. In de kantoorruimtes in de ministeries (net als trouwens in huizen, winkeltjes enz) doet men namelijk altijd bij de deur het schoeisel uit. De ministeriele gangen staan dan ook altijd vol slippers. Een keer per week geef ik Daw Thin Thin Aye en Daw Nu Nu Yin les (zie mijn blog 'Mijn lessen in Nay Pyi Taw) in het kantoor van de laatste en daar zitten wij als drie nette dames altijd met blote voeten.

Daar heb ik net gisteren foto's van gemaakt, die je kunt zien in het album 'BlotevoetenTeacher'. Helaas had ik vandaag mijn camera niet bij me, maar ik zal volgende week de 'Buddharoom' fotograferen,en dan die foto toevoegen.

Overigens heb ik net gelezen in een van bovengenoemde essays dat de mensen van dit ministerie elke maandag van 9.30 - 10.30 uur bijeenkomen 'for paying homage at Office's Pagoda room', in de 'Buddha room' dus.

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Ela van den Hout:
    8 maart 2014
    Mariëtte, ik geniet steeds van je verhalen en hoop dat je na terugkeer het leven in Nederland niet saai zult vinden.
    Hartelijke groet,
    Ela
  2. Marjo:
    8 maart 2014
    Het blijft verrassend en aanpassen, maar volgens mij geniet je enorm en is deze hele onderneming iets waar je nog jaren over zult kunnen vertellen! Fantastisch. Liefs, Marjo
  3. Gerda Rozendal:
    9 maart 2014
    Àpropos:
    A Buddha is a fully enlightened being......
    Zo gek zat je daar dus niet.
  4. Grace Luijkenaar:
    9 maart 2014
    Wie weet kun je binnenkort de lessen beginnen met een aantal kleine ademhalingsoefeningen of een paar yogahoudingen? Heerlijk om je verhalen te lezen!!!!!! Lieve groet van Grace